Over landsgrenzen, maar zeer zeker ook in Limburgse huishoudens hangen werken van Maastrichtenaar Guy Olivier. Weertenaar Rolf Zincken ontmoette Olivier ooit bij restaurant Het IJzeren Bed in Maaseik. Sindsdien is hij verknocht aan zijn kunst en reist hij mee in de waan van Oliviers dagelijkse wel en wee. Met regelmaat organiseert hij exposities met werk van deze bijzondere kunstenaar en levensgenieter.
Tekst: Bart Maes
Samen bezoeken we Olivier in zijn woonhuis aan de Egelantiersgracht in Amsterdam. Een leuk grachtenpandje waar de rozen uitbundig aan de gevel bloeien en de buurt nadrukkelijk betrokken wordt in het leven van de familie Olivier. Buiten op straat staat een tafel met bankje, waaraan het doorlopend aanschuiven is. We drinken een glas wijn en krijgen een hapje geserveerd door Marieke, die liefkozend zijn muze wordt genoemd. Ondertussen legt hij op straat de laatste hand aan een nieuw objet trouvé: ‘Vrouw van hout of vrouw vangoud’. Eerder maakte hij de mossel- en pianobar en vervaardigde hij voor het Maasmechelse Terhills Hotel ‘De wekkers’.
Kleurrijk
Waar hij vooral om bekend is zijn de grote kleurrijke schilderijen. De uitbundigheid spat van deze mediterrane werken af. De taferelen op zijn doeken, of het nu portretten van wulpse, zelfbewuste jonge vrouwen zijn of van beschonken nachtbrakers die plotseling het licht of de liefde hebben gezien, van uit de hand gelopen diners of Fellini-esque circustaferelen – overal wordt de theatrale exuberantie van het leven op canvas en papier gevierd en vereeuwigd.
Olivier legt uit wat zijn beeld over het kunstenaarschap is. “Een goede kunstenaar kan je mee op reis nemen en die kun je op het ene moment vragen: kan je van mij een foto maken? En op het volgende moment: kan je voor mij een gerecht maken? Kan je voor mij een gedicht schrijven? Een schets, klets en gezwets. Als artiest moet je veelzijdig zijn. Dat zie je terug in mijn schilderijen, eten, feesten en mooie vrouwen. De artiest moet alles kunnen verbeelden. Niet alleen in een schilderij, een object of een illustratie, maar soms sta ik in de keuken en maak ik van garnalenkroketten tot petit fours of een high tea. Altijd met veel fantasie en gerechten die hoog op smaak zijn.”
Regelmatig kookt hij voor een grote groep fans, aan het begin van een nieuwe expositie. Lekker eten muziek, een verwelkoming door pin-ups, met goochelaar Fritz. Kortom een avondvullend en feestelijk programma. Iedereen is enthousiast en klaar om nog meer van Guy’s werk te houden. “En soms maak ik, zeg maar andersom, in omgekeerde volgorde, van of over die avond een werk op papier of doek. Een goede kunstenaar is breed, heeft passie en is veelzijdig.” Genoeg gekletst. We besluiten om zijn nieuwe atelier te gaan bezoeken.
Creatieve hotspot
Zijn atelier is gevestigd in een voormalig munitiedepot dat is omgevormd tot cultureel bedrijventerrein De 1800 Roeden. Het is gelegen op een terrein midden in de natuur, aan de westelijke kant van Amsterdam. Dit zeer karakteristieke, groene terrein biedt een unieke broedplaats voor kunstenaars en kleinschalige bedrijfjes die bijzondere producten creëren. Het terrein heeft zelfs een amfi theater en een bijzondere horecagelegenheid. Het atelier van Olivier is gevestigd op de zolderverdieping. Een enorme ruimte die ingericht is in een mengelmoes van uitbundige stijlen waar de gezellige chaos je tegemoet komt. De vloer ligt bezaaid met verse kunstwerken. Er staan twee grote werkbanken met talloze tubes en potten verf. Werken in wording aan een waslijn en een piano. Een aantal van zijn doeken staan klaar om naar klanten in Dubai, Milaan en Zuid-Frankrijk verzonden te worden.
Inspiratie
Op de grond bevinden zich een aantal tekening en illustraties met als recent thema corona. Vertier alom, maar gesloten. Afzetlinten en een gesloten stad met een politieagent die druk gebarend alles stop legt. Omgeven door grote vrolijke doeken. Vrijwel alle titels van zijn schilderijen verwijzen naar dagen vol feesten. Zijn levensmotto is ‘la fête continue’, want het ene feest is nog niet voorbij of Olivier leeft alweer toe naar het volgende. Hij werkt in deze bizarre tijden stevig door aan nieuwe doeken, schetsen, objecten en werken op papier. In zijn atelier mogen we ze aanschouwen. Ditmaal in nieuwe poses. De extravagante verschijningen met hun betoverende aanbidders, de honderden figuranten uit zijn verbeeldingswereld en de bon-vivants verkleed als ‘fruits des mer’. Levenslustige langoustines, negentiende-eeuwse matrones die door ‘champagne flûtes’ amper op hun benen kunnen staan en kakelbonte gastronomische ‘amants d’art’. Waarin niet alleen door de kunstenaar, die er niet van houdt om tussen de lijntjes te schilderen, maar ook door kunstliefhebbers en natuurlijk de afgebeelde personages ongegeneerd geknoeid mag worden. En dan telkens weer die portretten van femmes fatales en ontelbare andere adembenemende muzen. ’s Avonds ontvang ik nog een appje van Guy Olivier. ‘Onze gezellige dag eindigt nog mooier! Ik heb een uitnodiging ontvangen om in 2021 in Berlijn te exposeren’.
