Altijd de grens opzoeken
Martin Kessels (46), directeur van Kessels Wegenbouw BV in Ospel, is gepassioneerd wielrenner. Afgelopen carnaval maakte hij furore als Prins Martin I van VV De Vlikkestaekers en ook zijn muzikale verleden als drummer geeft prijs dat deze ‘fietsende ondernemer’ meer dan één gezonde uitlaatklep heeft. Fietsen is voor Martin echter dé ultieme in- en ontspanning. “Een superlekker gevoel.”
Het in 1965 gestarte Kessels Wegenbouw is in de loop der jaren uitgegroeid tot een wegenbouwbedrijf voor het hoger gekwalificeerde straatwerk. “Wij maken volledige infrastructuurprojecten. Dat betekent: grondwerk, riolering, groenvoorziening, ontwerp en uitvoering”, aldus Martin Kessels, sinds 2002 de directeur van Kessels Wegenbouw.
Prachtig en ook emotioneel
Vaak zijn dit behoorlijk omvangrijke projecten, maar Martin vindt in zijn vrije tijd voldoende afleiding. De afgelopen carnavalsperiode staat hem nog vers in het geheugen. “Echt prachtig om mee te maken. Mijn zoon Tom was vorig jaar Jeugdprins. Dat ze mij dit jaar zouden vragen, had ik niet verwacht. Ik wilde wel, maar mijn wederhelft (Marjan, red.) moest het ook willen. Je doet het toch samen. Achteraf zijn we blij dat we ervoor zijn gegaan, want het was keileuk om te doen.” Soms werd het volgens Martin ook emotioneel. “Als VV De Vlikkestaekers organiseren we een mini bonte avond voor ouderen, maar we hebben ook een vastelaovendmis in het ziekenhuis van Weert gehouden. Dat raakt je, maar daaraan zie je ook de meerwaarde van een dorp. Ospel is een heel hecht dorp met een rijk verenigingsleven.”
“Het is heel ontspannend om na een drukke dag twee uur lang alles eruit te knallen, helemaal bezweet thuis te komen en onder de douche te springen”
Alles eruit knallen
De passie voor de wielersport heeft Martin van zijn oom en compagnon Frans Kessels en diens jongere broer Mart. Beiden hebben altijd fanatiek gefietst. “Mijn broer Eric en ik groeiden er dus mee op. We waren ook allebei muzikaal. Mijn broer meer dan ik. Hij is aan het conservatorium afgestudeerd op accordeon en keyboard. Ik drumde.” Samen gingen ze muziek maken. “In mijn jonge tijd heb ik in drie à vier bandjes gezeten. Elk weekend hadden we een optreden.” Hierdoor fietste Martin een tijdje niet meer. “Als je om vier uur ’s nachts thuiskomt, dan ga je niet meer om acht uur ’s ochtends met de fiets de weg op”, legt hij uit. “Ik ben vanaf ’92 weer gaan fietsen. In de winterperiode mountainbiken en cyclocrossen en ‘s zomers op de racefiets. Fietsen is goed voor mijn conditie en gezondheid. Het is heel ontspannend om na een drukke dag twee uur lang alles eruit te knallen, helemaal bezweet thuis te komen en onder de douche te springen.”
In balans
Zo intensief hoeft het niet altijd te zijn. “Ik ga wel eens op een zaterdagmiddag op pad met mijn wielerclub TWC Nederweert, voor een ontspannen duurritje. Dan ga ik met een man of twintig lekker wat buurten. Even die drukte en stress vergeten of een keer de problemen wegpraten”, aldus Martin, die daarnaast elke woensdagavond heeft geblokt voor het wielrennen. “Dan rijden we 75 kilometer, met een gemiddelde snelheid van 38 km/u.” Martin Kessels is sinds 1998 de voorzitter van de Tour- en Wielerclub Nederweert, die maar liefst 179 leden telt. Hoeveel tijd besteedt de preses zelf eigenlijk aan zijn fietspassie? “Gemiddeld zes uur per week, mijn gezin staat bij mij toch vooraan. We hebben een heel bijzondere tweeling: Tom en Michelle (12). Ze schelen acht weken. Tom voetbalt, Michelle doet aan handbal en speelt gitaar. Allebei fietsen ze wel eens met ons mee. Marjan staat samen met Dinja Rooijakkers aan het roer van Fitclub Nederweert. Werk, ontspanning en gezin moeten in balans zijn, dat is de kunst van het leven. Gelukkig heb ik een sportieve vrouw die ook meefietst.”
Goede doelen
Ze maken samen wel eens tochten door Zuid-Limburg. Ook TWC Nederweert organiseert elk jaar een nationale en internationale tocht. “De nationale tocht is een driedaagse tocht door Nederland en qua niveau laagdrempelig, zodat iedereen mee kan. De internationale tocht is wat serieuzer en zwaarder: 160 à 180 kilometer naar Luxemburg en weer naar huis.” Vorig jaar beklommen ze in kader van het 40-jarige jubileum van TWC Nederweert de Mont Ventoux. “Dat was pittig, ja. Het is ook hoe zwaar je het jezelf maakt. Je gaat altijd de grens opzoeken, wilt toch een goede tijd neerzetten en gaat net op het randje zitten.” Zijn mooiste fietstocht ooit was in 2009. Toen beklom TWC Nederweert de Alpe d’Huez, waarmee ze 10.000 euro ophaalden voor Stichting Geef ze de Vijf. Martin is tevens lid van de Fietsende Ondernemers in Weert. Zij zetten in voor diverse maatschappelijke goede doelen in de regio Weert en maken daar jaarlijks een 350 kilometer lange sponsortocht voor naar Banneux.“Dan zie je al die mensen langs de weg klappen en hoe blij de goede doelen zijn met hun cheque. Om iets extra’s te doen voor al die mensen die niet weten waar ze hun geld anders vandaan moeten halen, vind ik écht fantastisch!”
