Emmy van de Venne is niet het type dat de hele dag zielsalleen in haar atelier werkt. De Weerter kunstenares houdt ervan mensen om haar heen te hebben. Daarom geeft de beeldhouwster al jaren les aan kinderen, senioren en asielzoekers. Ook in haar eigen werk speelt de mens een bepalende rol.
Hoewel ze uit een echte ondernemersfamilie komt, wist Emmy al op jonge leeftijd dat ze de richting van de kunst uit wilde. “Mijn vader was tot in de jaren zeventig eigenaar van de meelfabriek aan de Zuid-Willemsvaart in Weert”, legt ze uit. “Ik ben nooit bij het bedrijf betrokken geweest. In de tijd dat ik aan de lerarenopleiding handvaardigheid studeerde, ging ik weleens naar de metaal- en houtwerkplaats van de fabriek. Maar dat was alleen om aan projecten voor school te werken.” Na haar opleiding ging Emmy aan de slag als lerares op Drakesteyn in Weert. Vervolgens startte ze een zeefdrukkerij aan huis. “In die tijd was de drukkerij een drukke business. Maar door de komst van computers is dat teruggelopen.” Het wordt momenteel gebruikt om shirtjes voor sportclubs en verenigingen te drukken. Ook geeft ze regelmatig cursussen in zeefdrukken.
Lesgeven
Uitleg geven aan mensen geeft haar voldoening. “Ik zou niet enkel en alleen in mijn atelier kunnen zitten. Ik heb sociale contacten nodig”, zegt ze. Daarom verzorgt ze lessen voor RICK (Regionaal Instituut voor Cultuur en Kunsteducatie) in onder meer hout, klei, metaal en fotografiebewerking op basisscholen en middelbare scholen. Juist in deze tijd, waarin veranderingen zich in rap tempo opvolgen, is het volgens Emmy belangrijk dat kinderen creatief bezig zijn. “In veel beroepen wordt creativiteit van je gevraagd. Het is goed dat kinderen op jonge leeftijd leren ontdekken.” Ook geeft ze cursussen aan mantelzorgers van senioren. “De kennis die ik overbreng kunnen zij weer doorgeven aan senioren die bijvoorbeeld eenzaam zijn. In mijn werk met kinderen en volwassenen probeer ik altijd het beste in hen naar boven te halen. Dat geeft hen en mij veel plezier.” Op het asielzoekerscentrum in Budel heeft Emmy samen met vijf andere docenten lesgegeven in onder andere beeldende vakken. “Het is fijn dat die mensen even hun gedachten op iets anders kunnen richten. Er is natuurlijk een taalbarrière, maar een beeld is van oudsher taal, voordat het gesproken woord bestond.”
Het mensfiguur
Het huis van de Weerter kunstenares staat vol kunstwerken, waaronder ook veel van haar eigen beelden. “Die vind je tot onder mijn bed”, zegt ze lachend. “Een ander zou zeggen, wat doe je er allemaal mee? Ik denk er niet over na, in mijn hoofd gaat het creatieve proces altijd door, of het nu voor mijn werk of de lessen is. Mijn handen volgen automatisch.” Ze maakt beelden van hout, klei, brons en kunststof. Het mensfiguur loopt als een rode draad door haar werk heen. “In mijn beelden is de mens het uitgangspunt. Ik vind de houding van de mens en de emotie die daaruit spreekt interessant.” Ze gaat uit van alledaagse dingen. “In tegenstelling tot museale kunst, dat vaak over wereldproblemen gaat. Het hoeft er voor mij niet dik bovenop te liggen, dan wordt het verhaal belangrijker dan het beeld.” Doordat ze veel lesgeeft, staat de productie van eigen werk soms op een laag pitje. “Nu de zomermaanden aanbreken heb ik meer tijd en ga ik weer los.”
Werk in opdracht
Naast het maken van eigen beelden en lesgeven, werkt ze ook regelmatig in opdracht. “Meestal gaat het om het boetseren van een portret. Vorig jaar vroeg een vrouw van een jaar of tachtig of ik de hoofden van haar drie dochters kon boetseren. Dat zijn leuke klussen.” Emmy benadrukt dat het werken naar model geen nabootsen is. “Natuurlijk kijk je eerst naar de vorm, het profiel en de lijnen. Maar daarna probeer je iets van de geest van de persoon naar boven te halen, een individuele waarheid vast te leggen in karakteristieke lijnen.” Haar laatste tentoonstelling vond plaats in september 2015 in De Bunker in Valkenswaard. Als lid van het Kunstcentrum Weert doet ze jaarlijks mee aan de KunstINkijk op Tweede Paasdag. “Verder vind ik het leuk om mensen die geïnteresseerd zijn bij mij thuis te ontvangen.”
© Zakenblad / Wesley Hegge
