Fondswerving bracht Thomas van Berckel (46) in gebieden als West-Afrika, Brazilië en India om daar projecten te bezoeken. Op reis in India scheurde hij zijn teennagel in Bangalore. Zes maanden later trouwde hij met de verpleegkundige die hem in het ziekenhuis eerste hulp had geboden.
In 2004 verhuisde hij naar Bangalore, de op twee na grootste stad in het zuidelijke deel van India. Daar woont hij met zijn vrouw Lalitha en dochter Eva van tien en heeft hij zijn eigen bedrijfje.
Het vertrouwen win je niet makkelijk
Van Berckel bracht bijna zijn hele kindertijd in Stramproij door en ging de laatste jaren ook naar het Bisschoppelijk College in Weert. Daarna verhuisde het burgemeestersgezin naar Maasbree in Noord-Limburg. Van Berckel studeerde vervolgens rechten in Maastricht en ging daarna o.a. naar Brussel, waar hij verschillende activiteiten verrichtte. In 2004 verliet hij Nederland voor zijn liefde in Bangalore.
Werken met partners
“Mijn ouders wonen nog steeds in Weert en mede vanwege hun hoge leeftijd probeer ik nu wat vaker in Weert te zijn. Van 20 juli tot begin september ben weer in Nederland”, vertelt Van Berckel, die sinds zijn 31e ondernemer is. “Ik ben een generalist en een eigen onderneming geeft me de kans om steeds nieuwe wegen in te slaan.” Samen met zijn vrouw heeft hij de stichting Toe to Heart (Teen tot Hart) opgericht waarmee het stel met zijn netwerk de studie van minderbedeelde kinderen financiert en deze kinderen van gratis naschoolse opvang, kleding en eten voorziet.
Aanvankelijk had hij een eenmansbedrijf in fondsenwerving en tekstschrijven. Daarna zette hij een service centre op voor een Nederlands bedrijf waarvan hij mede-eigenaar was. In 2013 nam hij het bedrijf over en richtte ook een BV in Nederland op. “Onlangs heb ik besloten om het anders aan te pakken. Ik werk vooral met partners in Nederland, India en elders die ik met elkaar verbind. Mijn bedrijf in Bangalore is nu een LLP, een limited liability partnership. Mijn Indiase vrouw is daarin de partner en we proberen onze tijd goed te verdelen tussen privé, zaken en onze stichting. Zelf schrijf ik nog.”
Zakendoen niet gemakkelijk
In die balans probeert hij ook wat vaker in Nederland te zijn. Om zijn ouders wat vaker te zien, maar ook om kennis te maken met Nederlanders die (willen) zakendoen in India. Met zijn verschillende partners kan hij ondersteuning bieden bij de marketing of het opzetten van een bedrijf in India. Van Berckel: “Zakendoen in India is niet gemakkelijk, maar ook niet onmogelijk. Het grootste verschil is dat Indiërs eerst tijd willen nemen om een relatie met je op te bouwen. Pas daarna willen ze zaken met je doen. Dat is erg tijdrovend. Zelfs als je er meer dan tien jaar woont zoals ik, is het niet gemakkelijk om snel het vertrouwen te winnen. Daarom werk ik met Indiase partners die mij vaak al lang kennen. Hun relaties willen dan graag zaken met mij doen en ook met de Europeanen met wie ik een zakenrelatie heb. In ieder geval is er dan wat meer kans op succes.”
Dat Indiërs vaak te laat komen op afspraken, is waar.
Maar meestal zijn ze punctueler dan wij
Indiërs ondernemend
Het zakendoen gaat volgens Van Berckel in India misschien niet zo heel anders dan in Limburg. “Het is een zuidelijke zakencultuur, hoewel Indiërs voor onze begrippen weer ingetogen zijn. In de regel leeft een Indiër in een relatief kleine wereld. Hij is vooral gericht op zijn familie, maar ze zijn erg ondernemend en in die zin ook weer mensen van de wereld. Je vindt ook niet voor niks overal ter wereld succesvolle Indiërs. Je kunt een bevolking van 1,2 miljard inwoners niet over één kam scheren. Alles wat je over India en de Indiërs vertelt, heeft ook een andere kant. Dat Indiërs vaak te laat komen op afspraken, is meestal waar. Maar vaak zijn ze nog punctueler dan wij en meer Westers dan de westerlingen. Dat geldt vooral voor de vele Indiërs die voor kortere of langere tijd in het Westen hebben gewoond. Zij ervaren nu ook cutuurverschillen met andere Indiërs.”
Iedereen die internationaal zaken doet in India spreekt goed Engels. Het is in Bangalore de belangrijkste taal, omdat de miljoenenstad een melting pot van mensen uit alle delen van India is en vele Indiërs een verschillende taal spreken. “Veel Indiërs kunnen elkaar ook alleen maar begrijpen als ze Engels met elkaar spreken.”
