De Belgische belastingdienst is een onderzoek gestart naar hoge adel, bedrijfsleiders en andere rijke Belgen die jarenlang meedraaiden in een duister geldcircuit rond de Belgische prins Henri de Croÿ-Solre.
Alexander De Croo, Minister van Financiën bevestigt dat analisten van de belastingdienst (BBI) de gelekte data over het Helin netwerk van de prins sinds kort bestuderen om dossiers op te stellen over alle belastingplichtigen die erin opduiken. Eerder was het Justitie ook al een onderzoek gestart.
Helin Vermogensbeheer werd in 2007 opgericht door prins Henri de Croÿ-Solre, en richt zich uitdrukkelijk op het fortuin van personen, zoals Russische oligarchen, voetballers of bedrijfsleiders. De Belg heeft ondertussen geen bestuursverantwoordelijkheid meer bij Helin, maar werkt er enkel nog als “consultant”, zegt hij in de krant. Het bedrijf is nu in handen van de Britse bankier Geraldine Whittaker. “Ik heb geen enkele strafrechtelijke inbreuk begaan. De groep Helin doet aan vermogensbeheer en maakt daarbij gebruik van fiscale optimalisatie (…) Dat is volgens sommigen misschien niet moreel verantwoord, maar het is niet verboden volgens de wet”, aldus de Croÿ-Solre in de krant. Hij ontkent formeel gebruik te hebben gemaakt van een systeem om geld wit te wassen of fiscale fraude te plegen. “Maar ik sluit niet uit dat er fouten zijn gebeurd bij de bestuurders die na mij zijn gekomen. Dat is altijd mogelijk. Ikzelf woon in het Verenigd Koninkrijk en het bedrijf is gevestigd in Ras el Khaïma. Ik ben geen bestuurder of aandeelhouder meer. François Dejardin is onze vertegenwoordiger ter plaatse”, klinkt het, waarbij de prins toegeeft dat deze vertegenwoordiger “oncontroleerbaar” is geworden.
Via het netwerk van de prins konden Belgische klanten miljoenen verbergen op geheime bankrekeningen in schuiloorden als de Verenigde Arabische Emiraten, de Bahama’s en Puerto Rico. Die rekeningen stonden op naam van brievenbus vennootschappen in Cyprus, Hongkong, de Emiraten en de Marshalleilanden.
Alles werd geregeld door een internationaal netwerk van stromannen dat de prins inschakelde. De Belgische klanten konden hier genieten van hun verborgen fortuin, onder meer via geheime afspraken met geldkoeriers die stapels bankbiljetten brachten naar Brussel en Genève. Sommige Belgische klanten kregen ook ‘anonieme kredietkaarten’ die niet aan hen te linken waren.
