Desirée Nouwen (27): profvolleybalster met blik op de toekomst
Ze behaalde kampioenschappen, speelde Europese wedstrijden in onder meer Siberië, Odessa en Instanbul, verrijkte haar leven met een jaar volleybal in Canada en was een periode full prof in Spanje. De lokroep van Irmato VC Weert bracht haar terug naar wat ze omschrijft als ‘haar clubje’. Wat ze volgend seizoen gaat doen, weet ze nog niet. Wellicht heeft ze haar laatste wedstrijd al gespeeld. Desirée Nouwen: nuchter, hardwerkend, realistisch en toewerkend naar een maatschappelijke carrière.
“Op mijn vijfde mocht ik van mijn ouders een sport kiezen om te beoefenen. Mijn moeder volleybalde in die tijd ook, dus de keuze was snel gemaakt. Volleybal werd mijn sport en dat is het altijd gebleven”, blikt Desirée terug op de tijd dat het in feite begon. In haar tienerjaren maakt ze een korte overstap naar Stravoc in Stramproy, waar duidelijk werd dat ze over talent beschikte. Toen ze op haar zestiende de kans kreeg bij VC Weert, maakte ze een duidelijke afspraak met zichzelf. “Ik zou er vol voor gaan, alles doen om het hoogste te bereiken. En dat heb ik eigenlijk mijn hele loopbaan volgehouden.”
Vol overtuiging
Vooral tijdens haar studie aan de Sporthogeschool in Tilburg maakt ze lange dagen. “Om kwart over acht begon mijn eerste college, dus ik zat al vroeg in de trein vanuit Weert. Dan had ik tot 14.30 uur les, sprong ik snel op de fiets richting het station om dan in Weert nog zo’n drie uur te trainen. Rond 21.00 uur was ik dan weer thuis en was het de dag erna weer hetzelfde verhaal. Dat was zeker zwaar, maar ik had het er graag voor over. Als je er per se uit wilt halen wat erin zit, zet je je daar overheen. Of ik er uiteindelijk alles uit heb gehaald? Ja, ik vind van wel. Ik heb een mooie loopbaan gehad. Prijzen gepakt, veel van de wereld gezien en veel levenservaring opgedaan. Want niet alleen door de sport, maar ook van veel randzaken rondom de sport steek je dingen op die je van pas komen in je latere carrière. Van het werken in een groep, van een bijna-faillissement, van de verschillende culturen en talen waar ik mee in aanraking ben gekomen. Noem maar op. Het is moeilijk te omschrijven op je CV, maar het volleybal heeft me veel gebracht. Zaken waar ik maatschappelijk zeker mijn voordeel mee kan doen en wellicht ook een voorsprong op leeftijdsgenoten door heb.”
Canadees avontuur
Uiteraard kijkt ze met veel plezier terug op de behaalde successen met VC Weert. Zo werd Nouwen in 2011 landskampioen met haar club en mocht ze de Nationale Beker in de lucht steken na de winst in het bekertoernooi. Maar met net zoveel plezier kijkt ze terug op haar Canadese jaar. Want in de zomer van 2013 trok de Weertse naar het Canadese Dalhousie Tigers. “Een superjaar, niet alleen omdat we kampioen werden van onze regio, maar ook door het leven, de mensen en de prachtige omgeving. Ik studeerde er, woonde bij een ontzettend fijn gastgezin, speelde in een goed team en zag, zeker door de uitwedstrijden, veel van het mooie land. Een ervaring waar ik met veel plezier op terug kijk”, aldus Desirée, die aanstipt dat ze met haar team uiteindelijk op de vierde plek bij de landelijke finales eindigen.
“Het is moeilijk te omschrijven op je CV, maar het volleybal heeft me veel gebracht waar ik maatschappelijk mijn voordeel mee kan doen”
Afscheid nadert
Na een seizoen verruilt Desirée Canada voor het Spaanse Tenerife om als full prof te spelen voor CV Aguere. “Hoe het leven als een full prof uitzag? We trainden zo’n vijf uur per dag. Onze trainer, die al een bepaalde reputatie heeft in het Spaanse volleybal, zag niet zo veel nut in goede arbeid-rustverhoudingen. We moesten altijd nog harder en nog meer trainen. Daarnaast motiveerde hij het team vooral door hard te schreeuwen. Iets dat ik steeds minder kon waarderen.” Spijt van haar Spaanse avontuur heeft ze echter niet. “Ook hier heb ik weer veel geleerd, waaronder natuurlijk de taal. In Canada was ik al begonnen met Spaanse les en op Tenerife heb ik dat verder uitgerold.”
Na vier maanden hield ze het echter voor gezien en keert ze terug naar Weert. Om ervaring over te brengen op het jonge team, om Irmato VC Weert proberen te behouden voor de eredivisie, maar ook rustig toe te werken naar haar maatschappelijke carrière. Bij het ter persen gaan van deze uitgave heeft de Weerter ploeg nog een heel erg kleine kans om nog in de eredivisie te blijven. De laatste twee wedstrijden speelt Desirée niet meer mee. “Dat is vooraf zo afgesproken. Jammer dat deze wedstrijden net zo belangrijk zijn, maar het is niet anders. In deze periode bezoek ik mijn gastgezin in Canada en daar was de club van op de hoogte. De kans is inderdaad aanwezig dat ik mijn laatste wedstrijd als profvolleybalster heb gespeeld. Daar ga ik de komende tijd over nadenken en wil me tot die tijd nog nergens vastleggen.” Mooie herinneringen, een goed gevuld fotoalbum en veel levenservaring is ze rijker. En zeker, ze heeft geld verdiend met volleybal, maar rentenieren zit er niet in voor de vrolijke Weertste. “Waar ik precies ga werken en in welke sector dat zal zijn, zullen we zien de komende tijd. De tijd om me vast te bijten in een volgende uitdaging komt in ieder geval dichter- en dichterbij. En ook hier ga ik weer voor het hoogste.”
